Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі – Алматы: Мемлекеттік тілді дамыту институты. Б.Қалиев.. 2014.
сейдіндеу — сейдінде етістігінің қимыл атауы … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
аран — I зат. көне. Ағаштан, қамыстан, киізден жасалған уақытша баспана, үй. Қалқа, а р а н деп аталатын киіз үй тектес үйшіктер соғыс кезінде, ұрыс даласында қорған есебінде тігіледі (А. Сейдімбеков, Күңгір күңгір., 190). Бұл күндері шошала, ұранқай,… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
бесікше — зат. сөйл. Бесіксапа. Кең де биік мешіттің ішінде б е с і к ш е жатыр. Мүрде топырағынан көтерілген бұл б е с і к ш е н і ң үстіне жылқының бас сүйегі қойылған (А. Сейдімбеков, Күңгір күңгір., 201). Есік орнына салынған кішкене кірер аузы бар кең … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
ақалалық — жерг. Жынды сүрейлік, есерсоқтық. Сахидың да а қ а л а л ы ғ ы бір басына жетерлік еді ғой, сол бетінде Санжар қарияның үйіне лап қойсын (А. Сейдімбек, Аққоз, 57) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
байқұтан — зат. зоол. Көлдерде мекендейтін құс. Құтанның бір түрі. Екінші біреулер іргесіндегі Қорғалжын, Теңіз көлдерінде көкқұтан, б а й қ ұ т а н дейтін құстар бар деп еді (А. Сейдімбеков, Серкер, 121) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
белгілес — белгіле етістігінен жасалған ортақ етіс. Бұлар барған соң бір күн тыныстап, ақыл түйісіп, басшы б е л г і л е с е д і де ертеңінде жүріп кетеді (А.Сейдімбеков, Қыр хикая., 58) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
бурақотан — зат. Келеге түсер кезінде бураның үйірін бір жерге қайырып, жинап алуы. Аз жылда Лепсінің қос қапталы түйе түлігіне толып, енді көктем шықса болды, үйірсек буралар б у р а қ о т а н жасап, әрі өткен бері өткенге шабына зіркілдейтінді шығарды (А.… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
жорық — үй. Жорық кезінде өздерімен бірге алып жүретін, тігілуі де, жығылуы да оңай (тез) жеңіл үй. Көшпелі елдің өмір салты үйлердің алуан түрін өмірге келтірген. Олар: … итарқа, жаппа, қаңқа, қоспа, жоламай, ж о р ы қ ү й, жолымүй т.б. (А. Сейдімбеков … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
киетек — зат. м и ф. Ескі наным сенім бойынша халықтың кие тұтатын, табынатын нәрсесі; тотем. Қазақ халқының наным сенімі мен салт дәстүрінде к и е т е к деп санайтын үрдіс күні бүгінге дейін сақталған (А. Сейдімбек, Қазақ әлемі, 218) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қалақшы — зат. Қалақпен үй сылаушы. Ел ішінде атадан бала мирас еткен, бірлі жарым үйші шеберлер, риаз ұсталар, даңғыл қ а л а қ ш ы л а р болады (А.Сейдімбеков, Қыр хикая., 144) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
